Week ehm. Hoeveel? Helaas het einde komt eraan..

Pff, het einde. Dat komt nu echt in zicht. Morgen ochtend ronden we het project af. Al met al was het een drukke maar erg mooie periode. Vorige week ben ik begonnen met de kick-off aan de caregivers en kwam ik waarschijnlijk met het voor deze mensen het meest saaie onderwerp. Lengte, gewicht en BMI. Belangrijke maar droge kost en niet heel tastbaar. Mijn collega’s hadden de wat leukere onderwerpen zoals eerste hulp wat ontzettend leuk is opgepakt met simulaties etcetera. Afgelopen week zijn we vooral bezig geweest met het herhalen van de stof welke verrassend genoeg beter was opgepakt dan verwacht. Dat klinkt misschien wat denigrerend maar voor veel mensen in townships gaat de opleiding niet verder dan een basisschool en misschien wat jobtrainings. De hersenen waren dus wat roestig geworden en dat werd dan ook door deze mensen genoemd. Ondanks dat alles hebben ze het beter opgepakt dan verwacht. En dat werkte voor mij en de rest van de groep ontzettend motiverend! Tijdens het screenen van kinderen door de caregivers waar we vooral bij staan ter ondersteuning zodat het straks zelfstandig kan worden gedaan worden de eerste gevallen van slechte ogen al gevonden. Een ander onderwerp wat door één van mijn collega studenten is besproken. Het kind is doorverwezen naar een overheidskliniek waar dagelijks 400 mensen voor de deur staan voor die één à twee dokters en een klein team verpleegkundigen. Het is schrijnend, ik vraag me af of dit meisje een bril krijgt of een verder onderzoek. De kans is groot dat dit meisje geen verder onderzoek krijgt in een ziekenhuis. Voor veel mensen is een auto onbetaalbaar en is transport van en naar het ziekenhuis soms 30% van het maandinkomen. Voor één keer op en neer. Wel zit het meisje nu vooraan in de klas in plaats van achterin de klas. Dat verschil hebben we tenminste kunnen maken. Ook dat is winst. En oja, we zijn ook geïnterviewd en gefilmd door SABC voor het programma Focus. SABC lijkt een beetje op onze Nederland 1,2 en 3. Veel verder kan ik er niet op in gaan want ik luister met name naar de radio en lees de krant om op de hoogte te blijven van het nieuws dus weet ik er niet zoveel van af. Televisie, nee dat mis ik hier niet. En oja, ik heb mijn PADI gehaald! Mijn laatste twee duiken waren met tien centimeter zicht via Shore entry. Niet heel mooi, wel heel leerzaam.

Elke keer weer als we naar onze stage in de Booysenspark Township rijden denk ik potverdorie, wat rijden we door een geweldig mooi gebied. Het is een groene omgeving met kleine bergen waar we doorheen kruisen tijdens onze 45 minuten lange rit van huis naar de stageplaats. Het verschil tussen arm en rijk is groot. Apartheid is er nog enigszins. We verlaten de door voornamelijk blanken bewoonde villawijken en rijden langs de portiekflats richting de informal settlements en wat oudere RDP woningen. De school zelf staat bijna boven op een heuvel waardoor we over de wijken uit kunnen kijken en naar de groene heuvels die helaas verpest worden door afval. Veel mensen gooien hun afval helaas op straat en elke keer als ik dat zie doet dat mij zeer. Elk stukje plastic wordt ontzettend slecht afgebroken en beland vaak in de maagjes van dieren. Nu ben ik niet zo dat ik vindt dat dieren niet dood mogen gaan, verre van. Maar niet op deze manier, ze horen elkaar op te eten of dood gaan door een natuurlijke dood of vishengel/jachtgeweer. Niet door een stuk plastic of andere door mens gemaakt afval.

Enfin, ik dwaal af. Ik ga het missen, de rit naar stage, stage en dit geweldig mooie land. Het duiken en het surfen.. Het ruige landschap en de meestal ontzettend aardige mensen, zowel in de townships als in de normale wijken. Ik ben afgelopen weekend met mijn duikinstructeurs naar Mosselbay geweest. Ontzettend tof gehad. Afrikanen zijn zo gek als en ge een deur maar ontzettend vriendelijk! Tenminste, zij die ik hier heb leren kennen. Enfin, na 400 kilometer kwamen we in mosselbay aan. Eindelijk. Voor onderweg had één van de twee gerookt varken op de uitlaatpijp gestopt in aluminium folie als avondmaaltijd. Smaakte heerlijk op een broodje. Die ga ik onthouden voor thuis!
De volgende ochtend wilden we gaan sharkcagediven maar dat werd helaas gecanceld wegens het weer. Zou ik dan weer niet gaan duiken met haaien?

We besloten er voor nu het beste van te maken en Mosselbaai te gaan verkennen en kwamen uit bij de vuurtoren om even naar zee kijken en daar een korte hike te maken. De reden waarom het duiken was gecanceld was duidelijk te zien, drie meter hoge swells braken kort op de kust. Hierin zou zee op gaan gekkenwerk zijn. Wat wel heel cool was om te zien was dat de dolfijnen gek waren op de golven en er dan ook regelmatig uitsprongen! In de avond zijn we naar Kaai4Braai geweest, een tentje waar ze het eten braaien waar je bij zit met ontzettend lekkere resultaten! Omdat één van mijn reisgenootjes een stapel hout zag liggen daar vond hij het een goed idee wat hout te kopen voor in het haardvuur bij het hostel want die hadden het om een of andere reden niet liggen. Voor weinig geld wist hij wat te kopen zodat we eenmaal terug in het hostel konden schaken bij een haardvuur.

De volgende ochtend werden we kwart over 7 gebeld. “Er is nog één plekje vrij en we gaan naar buiten vandaag!” De jongens twijfelden geen moment en zeiden dat ik moest gaan omdat zij toch nog wel een keer gingen. Zo, wat zijn die haaien groot zeg! En ze zijn nog is ontzettend succesvol ook. Ik ben in blij dat ik in een kooi zat om ze te bekijken.
Eenmaal terug zijn we naar victoriabay en knysna gereden. Helaas sloeg het weer om dus konden we niet genieten van deze plaatsen in volle glorie maar het waren evengoed ontzettend mooie plekken om even te stoppen op de weg terug naar Port Elizabeth.

Het weekend voordat ik naar Mosselbaai ging zijn we naar Tsitsikamma gereden. Tsitsikamma is een berggebied met ontzettend veel kloven en is ontzettend groen. We zijn daar wezen ziplinen over watervallen en wezen kajakken in een gigantische kloof waar de stormsrivier doorheen loopt. Beiden waren leuk maar het meest indrukwekkend vond ik toch wel het kajakken. Ik blijf het verwonderlijk vinden hoe klein natuur je kan laten voelen.

Tja en verder zijn er een aantal inmiddels naar huis of aan het reizen. Ik heb besloten in Port Elizabeth te blijven om schoolzaken te regelen en te surfen. Helaas denk ik dat het niet de beste keuze is gebleken omdat het weer begint om te slaan maar dat kan ik pas aan het einde van deze week zeggen. Ik ga er in ieder geval het beste van maken!