Kruger

Krüger tour
Krüger was iets waar ik ontzettend naar uit keek en nou was het dan zover! We gingen er echt heen. Krüger National Park is het grootste park van Zuid-Afrika en is bijna net zo groot als Nederland. Rond half 8 werden we opgepikt vanaf ons hostel door een minivan van selous safari’s met een kleine aanhanger. Omdat onze tassen niet in de aanhanger pastten werden ze achterin gepropt. En dat vond ik een best lekker idee omdat er geen slotje of iets dergelijks op de klep zat. De bus zat al aardig vol met andere safarigangers en met ons daarbij waren we compleet met acht man.
Onderweg waren de wegen vrij wisselend van onwijs goed tot wegen vol met potholes en zandweggetjes. Dit wierp zijn vruchten af op de aanhanger waarvan door de vele klappen de klep van opensprong. Wij even blij dat onze tassen daar niet in zaten. Na een korte stop moesten we overstappen in een andere minivan en vervolgden wij onze weg naar Moholoholo, ofzoiets.. Iets met veel O’s in ieder geval. Moholoholo is een wildlife rehabilitation centre waar gewonde dieren of dieren die overlast veroorzaken worden ondergebracht. Het centrum kent vele succes verhalen maar ook vele minder succesvolle. Sommige dieren zijn dusdanig door stropers- of boerenvallen toegetakeld dat ze moeten worden afgemaakt. Want niet alleen stropers jagen op onder andere luipaarden maar ook boeren waarvan hun vee wordt opgegeten. Om even een beeld te geven; voor een boer die razend verliefd is kan het betekenen dat hij de bruidsschat van vijf koeien voor zijn tweede vrouw niet meer kan betalen. Want ja, je mag in Zuid-Afrika tot zeven vrouwen trouwen mits al je vrouwen daar toestemming voor geven.
Maar ook veel dieren kunnen niet meer uitgezet worden, ze worden te tam doordat mensen de eerste dieren zijn die ze kunnen zien als ze blind worden geboren. Dit heeft als gevolg dat mensen niet meer vreemd zijn en de dieren dus onberekenbaar kunnen worden voor mensen. Het rehab centre probeert ze dan nog een thuis te geven. Hoe dan ook, er zat ook een programma aan vast. Zo kon je een cheetah aaien wat mij behoorlijk tegen stond.. Een wild dier wat aangelijnd wordt om vervolgens geaaid te worden door een kleine 30 man. Het idee was dat wanneer, met name Afrikanen, op deze manier contact hebben met het dier ze er niet meer op zullen jagen. En jawel, er werd beweert dat het effect heeft. Of het ook echt zo is weet ik niet. Ik hoop het.
Daarnaast werd er wat uitleg gegeven over de manieren van vallen zoals strikken en wildklemmen welke met name voor problemen zorgen. De foto’s van de wonden en getroffen dieren spraken boekdelen. Op dit moment wordt er met name gestroopt op Neushoorns voor de hoorns welke tot 7.000.000 Zuid-Afrikaanse Rand opleveren op de Zwarte markt. Dat is bijna een half miljoen euro. Er werd vertelt dat dit met name in het verre oosten wordt gebruikt als een soort niet-evidence based viagra door verpoederde hoorn op de penis aan te brengen. Ook leeuwen worden helaas nog steeds gestroopt voor de tanden voor bepaalde doeleinden of de vacht en zo gaat het nog even door. Ivoor schijnt op het moment niet heel veel op te brengen op de zwarte markt waardoor deze niet heel veel meer worden gestroopt.
Enfin stropen is een probleem, het was erg leuk om de dieren gevoerd te zien worden en ze van zo dicht bij te kunnen zien. Want meer dan een meter zat er niet tussen ons en de leeuwen, wilde honden, adelaars en aasgieren. We mochten zelfs de verblijven in!
Na twee uurtjes vervolgden we onze weg naar Klaserie Dam waar onze tentjes op ons stonden te wachten evenals ons avond eten. Nou begon het into the wild gevoel wel een beetje op te spelen omdat op het terrein wilde dieren stonden te grazen. De gids, André gaf ons bij aankomst een korte safety briefing waarbij hij vermelde dat er vannacht een luipaard over het terrein liep en dat we daarom altijd op moesten blijven letten. Daarnaast kregen we een kort verhaal over komende dag rond een kampvuur in het donker. Want jawel, het is half 7 al donker op dit moment in Zuid-Afrika. De wekker zou gaan om vier uur en wij zouden vijf uur in de landcruiser stappen naar Krüger. Even over achten lag iedereen dan ook wel en breed in zijn tent.
Vandaag was het vroeg op. Want jawel, op naar kruger! Tijdens het halen van koffie konden we leeuwen horen bij de ingang dus dat betekende instappen en gaan. En ja hoor. Leeuwen, midden op de weg! Helaas gingen ze er vandoor toen onze landcruiser aan kwam snellen maar goed. Even gekeken hoe ze zich gedroegen in de hoop nog het paringsritueel te zien, helaas niet dus niet veel later gingen wij er weer vandoor. Dezelfde dag hebben we nog flink wat van het dierenrijk kunnen zien omdat het nu winter is in Zuid-Afrika wat betekend dat het landschap niet helemaal dichtgegroeid is. We hebben zelfs een kudde vrouwen olifanten gezien die na ons geroken te hebben er snel vandoor gingen. Op de terugweg hebben we een witte neushoorn gezien, met hoorn. Ik zeg met hoorn omdat deze er preventief worden afgezaagd eens in de zoveel tijd om stropen tegen te gaan. Vervolgens was het tijd om terug te gaan naar ons tentenkamp net buiten krüger om ons klaar te maken voor de night game drive in een klein privé park.
De gamedrive was iets avontuurlijker, er ging een spoorzoeker voor op de motorkap zitten die voor ons de dieren op zocht. En uiteindelijk ook vond waardoor we ontzettend dicht op 4 onthoornde neushoorns stonden. Heel erg gaaf. Vervolgens hebben we een korte stop gemaakt langs een landingsbaan (een brede zandweg, meer was het niet) om naar de zonsondergang te kijken onder het genot van een glas wijn. Ja, ik aan de wijn. Vervolgens gingen we verder en kwamen we weer op een kudde neushoorns terecht dit keer een stuk of 6-7. Hierna was het na een korte niet heel veel dierenrijke tocht werd het tijd om terug te keren naar ons tentenkamp. Genietend van bunnychow (een soort chili die je eet vanuit een brood) vertelde André dat we de volgende dag naar de grens van Mozambique zouden gaan en dat de kans groot was auto’s met gewapende militairen tegen zouden komen. Op jacht naar neushoornstropers. Hij vertelde dat er praktisch een oorlog wordt gevoerd tegen stropers met UAV’s, camera’s in het bos, anti poaching units (pick ups waar een speurhond bij zit en een stoel op de motorkap voor een spoorzoeker) en gewapende auto’s. De eenheden hebben toestemming om te schieten om te doden als ze stropers op heterdaad betrappen. Stropers zijn vaak uitgerust met AK47’s om neushoorns vol te stoppen met kogels. Om het verhaal af te maken kwam onze tracker (spoorzoeker) met grote ogen onze kant op gerend. Er zouden stropers in het gebied zijn. Even later klonken drie keiharde geweerschoten die het verhaal bevestigden en die later in de nacht in de verte weer te horen waren.
De volgende ochtend gingen we naar de grens met Mozambique waarbij we ingehaald werden door een pick-up truck met gewapende soldaten. Ja, de oorlog tegen stropers lijkt in volle gang. Enfin, eenmaal aangekomen bij Mozambique was het tijd om uit te stijgen bij een uitkijkpunt langs de Limpopo Rivier waar we konden kijken naar om vissen ruziënde vogels en een familie nijlpaarden die hun jong tegen een krokodil beschermde. Ik vond het erg leuk om naar de interactie te kijken.
Op de terugweg hadden we nog steeds geen luipaard gezien en begon de hoop er nog een te zien langzaamaan weg te ebben. Wel kwamen we oog in oog te staan met twee mannetjes olifanten. Heel vet! Maar toen het toch tijd werd het park te verlaten was de hoop toch wel vervlogen nog een luipaard te zien. Onderweg naar de uitgang kwamen we ook nog langs een grote kudde buffalo’s en een luipaard schildpad. En jawel, uiteindelijk ook drie slapende luipaarden. Welke we helaas niet heel goed konden zien omdat een eigenwijs stel weigerde even opzij te gaan ondanks lief even vragen. Jammer, want zo liepen wij een duidelijke blik op dit geweldig mooie dier mis..
De volgende dag was het 5 uur op om 6 uur in de bus terug naar pretoria te zitten langs de panorama route. Hier stopten we kort even langs de drie rondavels, 3 bergen die lijken op rondavels (kleine ronde huisjes met een rieten dak), en de echo caves waarna we snel weer door moesten naar pretoria. Na een kort afscheid was het voor ons tijd om de was te doen, want elke avond een kampvuur laat je kleren toch wel stinken.