Week 5,6,7,8

Zo. Eindelijk kan ik weer wat van me laten horen. Afgelopen vier weken zijn ontzettend druk geweest. Druk in Afrika, jawel! Ook dat kan. Ik weet niet of ik het al verteld heb maar in week vier van onze stage hoorden wij aan het einde van de week dat we niet meer welkom waren op Missionvale. Helaas. We moesten plaats maken voor 26 nieuwe Noorse en Nederlandse studenten. Hoe ze die gehuisvest hebben is mij een raadsel. De vrijwilligers die ik nog spreek van Missionvale zeggen dat ze de nieuwe mensen niet zoveel zien. Dus waar ze zijn?
Enfin, terug naar ons. Het was even spannend of we een nieuw project zouden krijgen met het ingaan van de nieuwe week. Uiteindelijk zijn we nu op een project geplaatst op een basisschool waar we een screeningsprogramma ontwikkelen wat uitgevoerd kan worden door ouders. Het zou super zijn als het werkt en opgepakt wordt. Ik hoop het! Daar zijn we nu dus heel erg druk mee. De stageplek is 45 minuten, langs af en toe geweldig mooie plekken, rijden maar we werken vooral thuis. Onderzoek doen, trainingen schrijven en af en toe rijden we naar de stageplek voor interviews. Deze week zijn we begonnen met het geven van trainingen en dat blijkt een grotere uitdaging dan verwacht door de taalbarrières en het verschil in opleidingsniveau. Helaas is het hier feit dat veel ouders niet meer opleiding genoten hebben dan hun basisschool en een empowerment training van NGO’s. Hierdoor is het toch wat moeilijker dan gepland. En oja, na een avondje stappen zijn Erwin en ik overvallen met een doorgeladen pistool. Maar dat is goed afgelopen en hebben alles nog. Gelukkig! Iemand uit een auto zien stappen en klik-klak horen is in Zuid-Afrika geen geruststellende gewaarwording.
Enfin, genoeg over stage voor nu. Ik ben begonnen met een duikcursus en ik heb een golfsurfplank gekocht. Jawel! Helaas schiet het duiken niet zo op en heb ik al een aantal keer de weekend uitstapjes moeten missen om vervolgens de ochtend te moeten horen dat de duik is gecanceld. Port Elizabeth wordt met recht de windy-city genoemd en het schijnt bij het seizoen te horen dat het nu veel waait. Ondanks dat de zon mijn neus rood doet kleuren is het hier door de wind soms gewoon koud. Helaas zorgt de wind ook voor flinke deining, leuk voor surfen maar niet leuk voor het duiken. Zand wordt losgewoeld en de stroming neemt toe. En de rit naar de duikspots toe wordt er niet makkelijker op. De eerste keer dat we probeerden te duiken stond er een branding van twee meter en moesten we via het strand de zee in lopen. Ik was vrij snel achter de branding met mijn buddy. De rest van de groep daar en tegen werd terug gespoeld zelf met behulp van de instructeur. Size does matter in dit geval. Kleine mensen lijken er toch wat meer moeite mee te hebben om door de branding te komen. De duik werd gecanceld en de volgende boat dive ook. De groep die terug kwam van deze divespot dat ze geen moer zagen. Helaas. Ook de duik voor de zondag werd gecanceld. Op aanraden van een Nederlander die ik heb ontmoet in zee op een huurboard ben ik naar een surfzaak verstopt op een verstopt industrieterrein gereden. Daar heb ik mijn nieuwste 2e hands aanwinst aangeschaft waarna ik ben gaan surfen om zo toch nog wat van mijn weekend te maken! De zondag ben ik vooral wezen ontspannen, de golven waren niet super en ik had een lichte kater van een feestje in het andere vrijwilligershuis.
We zijn in het weekend daarvoor naar Schotia Game Reserve geweest. Een privé game reserve met leeuwen etcetera. Nu zijn we daar ook echt off-road geweest. Zagen we neushoorns olifanten te lijf gaan en olifanten aan de auto snuffelen. Wat voelde ik mij toen klein zeg! Wel was het een reuze mooie ervaring om een hele kudde olifanten om de auto heen te zien staan. Eerst leek één olifant een charge te maken op de auto, gelukkig besloot ie dat niet te doen waarna de rest van de groep aan de auto begon te snuffelen. Heel erg gaaf om die slurf van zo dichtbij te zien maar zodra zo een olifant achter de auto verdwijnt vraag je je toch wel af of ie de auto niet om wil gooien.
De vrijdag van het weekend ben ik naar Jeffreysbay gereden, dat ligt hier een ruim uurtje vandaan en is één van DE surplekken in Zuid-Afrika waar regelmatig wedstrijden worden gehouden. Ik heb gezien waarom maar het lijkt me er ook wel erg moeilijk surfen. Het was even spannend toen mijn auto niet meer wilde starten. Gelukkig stond ik op een heuvel en kon ik ‘m met een kort duwtje naar beneden duwen en instappen en de auto al rollend starten. :Afrika blijft improviseren maar dat heeft ook wel wat hoewel ik in bepaalde gebieden wel hoop dat de auto het blijft doen. Een local vertelde me in Jbay dat er afgelopen jaren al een aantal mensen opgegeten zijn door haaien. Hij noemde er een stuk of drie en vertelde ook dat die maand of maand ervoor, dat weet ik niet meer zo goed nog great whites waren gezien. Ik heb niet echt het idee dat het surfers uit maakt want ze liggen er gewoon en aan de hoeveelheid tijd die ze in de lucht doorbrengen lijken ze het vaker te doen. Tijdens de reis Jeffreysbay heb ik me constant verbaasd en genoten van de geweldige vergezichten. Het blijft hier fantastisch mooi!
De rest van de week ben ik vooral weer druk geweest dingen uitzoeken, internet research overleggen en surfen aan het eind van de middag.
Vrijdag kwamen mijn ouders aan Port Elizabeth, hartstikke leuk! We zijn door Port Elizabeth gereden en ik heb ze de plekken laten zien waar ik vooral rondhang en Ready4life heeft een townshiptour gegeven. Toch blijf ik ook dat, rondrijden door townships leuk vinden. Er gebeurt altijd wat, en het is toch anders dan in Nederland. Zeker nu ik er eigenlijk niet meer kom maar vooral in een school rondhang zien we er niet zoveel meer van.
In het weekend zijn we naar Addo-Elephant park geweest en hebben we daar overnacht met een sundown gamedrive. Dat betekende deze avond dat we op 200 meter afstand met onze voeten in het gras olifanten onze kant op konden zien lopen! Onwijs gaaf! Ook de overnachting was ontzettend gaaf. Geen geluid van auto’s en een sterrenhemel waar de melkweg op te zien was met in de verte onweer achter een berg wat de rand deed oplichten waardoor de berg weer te zien was. De volgende dag zijn we na een korte rit door het park naar Jeffreysbay gereden om daar hopelijk nog een glimp op te vangen van het nationale jeugdtoernooi. Helaas zijn we dat net misgelopen maar hebben evengoed nog wat goede surfers kunnen zien. Na een mooi dagje omgeving bekijken zijn we terug gereden naar Port Elizabeth om daar ons laatste avondmaal te verslinden waarna het gezellige weekend met mijn ouders weer om was.
De rest van de week zijn we weer druk geweest met onderzoek etcetera en zo nu en dan wezen surfen. Best prima ritme. Soms vroeg, surfen en dan aan het werk. Best een prima ritme wat goed vol te houden is.
Afgelopen weekend is vrijdag helaas wederom mijn duik gecanceld bij aankomst om half 8. De reden was duidelijk, aan de horizon waren zelfs de golven te zien en de zee zag wit van de windkopjes. De branding daarentegen zag er prima uit dus ik ben naar huis gereden. Heb mijn plank achter in de auto gestopt wetsuit aangetrokken en ben weer naar het strand gereden om als zo te zien de eerste van de dag het strand op te stappen. Geweldige ochtend sessie gehad en mijn tweede ontbijtje verorberd bij een soort strandpaviljoen want inmiddels was het 11 uur. De rest van de dag ben ik bezig geweest met het schrijven van mijn onderzoek en een manual.
Zondag bleek de duik eindelijk door te gaan. Na drie weken wachten gingen we dan! Half 8 stond ik samen met Paulo, een vriendelijke Portugees en een aantal anderen klaar om te duiken. Spullen klaargemaakt en in de boot gestopt. Tijdens de boottocht naar de duikspot werden er al een paar zeeziek. Tijdens de duik bleek het zicht wel heel slecht, het was afgesproken dat we elkaar met de rechterhand vast zouden houden tijdens de afdaling het donker in zodat we met links onze BCD leeg konden laten lopen. Eenmaal beneden, instructeur weg. Mijn door deze situatie aangewezen buddy en ik besloten na een minuut weer naar boven te gaan. Buddy raakte in paniek tijdens het opstijgen en besloot als een gek omhoog te flipperen. Ik probeerde ‘m nog omlaag te trekken maar dat lukte niet. Toen ook ik boven kwam bleek mijn buddy zeeziek te zijn geweest. Ook hij dus. Toen de hele groep boven water weer compleet was en mijn buddy rustig zijn we naar beneden afgedaald en raakten de anderen van de groep zoek in het water met maximaal armlengte zicht. Als ik mijn arm uitstak kon ik mijn handen niet meer zien. Na een rustige stijging naar boven ging mijn instructeur naar de anderen zoeken onder water en raakte mijn buddy als maar zieker. Terwijl de instructeur druk bezig was met de rest van de groep ben ik voornamelijk bezig geweest met mijn Duitse buddy die flink ziek was te kalmeren en van de boot afhouden omdat het daar alleen maar erger zou worden. Hij kon zijn gewichten en BCD ook niet zelf afdoen en had daar hulp bij nodig. Nadat iedereen aan boord was mocht ook hij de boot in en is hij met een zetje onder zijn kont en een rukje van bovenaf de boot in gekomen Waarna ik erachter aan in kon klimmen. De volgende duik werd gecanceld. Aan wal bleek dat deze knul had gezopen tot een uur of vier in de ochtend en wist van zichzelf dat hij snel zeeziek werd. Niet handig. Na alles opgeruimd te hebben ben ik samen met Paulo gaan ontbijten waarna onze wegen ons scheidden en ik besloot mijn surfplank op te halen. Super fijn! In de middag heb ik mijn manual afgerond en heb ik me voorbereid op het geven van de training voor maandag aan de ouders.
Al met al best weer wat meegemaakt maar vooral hele leuke en bijzondere dingen!