Mosselbay Cape Town PE

Cape Town en Mosselbay, aankomst PE
Tja, helaas was het niet mogelijk om te gaan duiken met haaien. Wel hebben we walvissen gezien! Het was lekker weer even op zee te zijn! Daarnaast hebben we weinig meer gemerkt van de protesten etcetera. Wel een kleine samenscholing voor een hotel waar ik alleen de woorden “Ons wil geld” en “Ons staan sterk” uit kon op maken. We zijn daarnaast nog even naar een klein museum in Mosselbay geweest en hebben een tijdje aan het strand gezeten en naar een springende walvis zitten kijken waarna het helaas al weer tijd was om weg te gaan met de BazBus. Onze laatste trip. Enigszins blij want al dat gereis met de bus is leuk, maar wel vermoeiend.
Onze eerste overnachting was in Simonstown maar voor we daar kwamen werden we afgezet in Long street om daar op een taxi te wachten waar we al snel door vijf bedelaars in tien minuten werden aangesproken. Ze maakten zelfs ruzie om wie ons mocht aanspreken. Ja echt. Eenmaal in simonstown bleek dit de volledige thuisbasis van de marinevloot te zijn. Het is het Den Helder van Zuid-Afrika, maar dan mooier, groener met blauw water. Hoe dan ook, de volgende ochtend gingen we Kayakken naar bouldersbay waar de Zuid-Afrikaanse pinguïn woont. Vanwege het weer wilde de gidsen de boel eigenlijk cancelen maar omdat de zon scheen wilden we toch erg graag kayakken. We leken er fit genoeg uit te zien dus mochten we toch gaan. Gelukkig! Want we hebben pinguïns gezien. Terwijl wij vanaf zee keken konden we een massa mensen op een klein steigertje zagen kijken konden wij rustig naar de pinguïns kijken. Nouja, we waren vooral bezig met niet tegen de rotsen bij bouldersbeach te komen. Maar goed, het was leuk! Na een korte stop bij pinguïns op een strand waar we wel op mochten komen zijn we retour gegaan naar de haven en was het voor ons tijd om naar cape point te gaan en kaap de goede hoop. Nou weet ik eindelijk hoe kaap de goede hoop aan zijn naam komt. Het kwam er op neer dat wanneer de kaap de goede hoop gerond was de kans op in een storm te vergaan een stuk minder was. Na ontzettend gelachen te hebben met onze gids die ons met alle liefde afzette op het treinstation was het voor ons tijd naar Cape Town te gaan met de trein. De trein bracht ons langs een ontzettend mooie uitzichten langs de kust tot dat we rond half 9 eindelijk bij ons hostel aankwamen. Vervolgens gegeten bij Fork met mijn toekomstige stage genootjes wat overigens errug gezellig was.
De volgende dag zijn we naar de Iziko slave lodge geweest. ’T Verhaal maakte erg veel indruk, de VOC behandelde de slaven daar zodanig slecht dat er 200 slaven van de 1000 overleden. Ik schaamde me wel enigszins om een Nederlander te zijn. Ondanks dat we er niks mee te maken hadden. Daarna even gekeken het waterfront waarna de dag er weer opzat.
De volgende dag wilden wij de 112 meter lange abseil doen vanaf de tafelberg en wijn en chocola gaan proeven. Helaas was het weer erg slecht en ging het abseilen niet door dus besloten we te gaan schieten. Er schijnt in Zuid-Afrika 1 wapen per gezin aanwezig te zijn kortom ook dat is de cultuur. Na wat patronen downrange te hebben geschoten was het tijd om wijn te proeven in combinatie met chocola. En ook dat was erg lekker! Helaas was het daarna tijd voor ons laatste avondmaal samen.
Vrijdag was het tijd om afscheid te nemen en naar Port Elizabeth te vertrekken. Na een korte vlucht was het noodweer in PE en vlogen de surfplanken letterlijk door de lucht op het vliegveld. Het wordt dan ook wel de windy city genoemd, met recht dus. De volgende dag was het tijd voor een safetybriefing en een korte townshiptour met de auto en een kort verhaaltje over de apartheid. Veel van de houten hutjes zijn vervangen door RDP houses. Dat betekent dat de bewoners nu een stenen huisje hebben met toilet. Dat idee was heel leuk maar de woningen hebben geen riolering dus staan er nog steeds kleine houten dixies buiten met een emmer die wekelijks wordt geleegd. Momenteel wordt er riolering aangelegd maar dat schijnt niet zo snel te gaan..
In het weekend hebben we vooral praktische dingen geregeld zoals een auto en inkopen maar ook hebben we surfles genomen en zijn we naar een rugbywedstrijd geweest! Vervolgens zijn we uit eten geweest bij een visrestaurant en was het tijd om vroeg in bed te duiken. Want morgen, stage!
De eerste stage dag was vooral een kennismaking en een lopende tour door de wijk waar we wat huizen (Lees houten hutjes/golfplaat huisjes en RDP houses) in zijn geweest en wat verhalen hebben gehoord. Van bewoners, over wat risico’s zijn etc. Het HIV/Aids percentage is erg hoog, tot bijna 70%. De werkloosheid is 90%. Feit is ook dat sommige mensen zich bewust besmetten met HIV/Aids omdat de overheid deze mensen dan een subsidie geeft. Dat is enigszins begrijpelijk als je werkloos bent en toch echt geld nodig hebt. Er wonen soms tot wel vijftien mensen in een klein hutje.
Dinsdag zijn we voor het eerst de wijk ingegaan met caregivers. Deze mensen gaan de wijk in en inventariseren hoeveel mensen er in een shack wonen en geven voorlichting en verwijzen eventueel naar het Missionvale Carecentre of ziekenhuis. Daarnaast controleren ze de parameters en medicatietrouw. Tijdens onze wandeling door de wijken zijn we vooral in de buurten met shacks bezig geweest met het ontwijken van draden van illegale stroomaftap. De draden hiervan hangen als spaghettislierten over smalle straatjes waar kinderen vrolijk, op blote voeten doorheen rennen. Het enge is dat deze draden ook op de grond liggen, met de volle lading stroom. De caregivers waar ik mee was vertelden hierbij dat er drie maanden terug nog een kind overleden is hieraan. Tijdens onze wandeling zagen we in de verte rook waar we in het begin weinig aandacht aan gaven. “Zal wel afval zijn”. Later bleek dat een dronken echtgenoot een shack in brand had gestoken tijdens een echtelijke ruzie. Het schijnt vaker te gebeuren, alcohol is hier een groot probleem en dit soort dingen gebeuren onder invloed van alcohol. Uiteindelijk hebben we in tijdens onze wandeling in de brandende zon vijf woningen proberen te bezoeken waar er uiteindelijk een aantal van de patiënten niet thuis waren dus waren we rond 1 uur klaar. Ik ben heel benieuwd wat de dag morgen gaat brengen.